Wesprzyj nas. https://zrzutka.pl/dfrpjw
W „Karteczce” będzie o Woli Okrzejskiej, o Białej Podlaskiej – Grodzie nad Krzną, który swą świetność przeżywał za Radziwiłłów, o Jabłecznej gdzie nadal wśród nadbużańskich łąk niosą się śpiewy prawosławnych mnichów, o Romanowie z dworkiem Kraszewskich. Ale niniejszy wstęp poświęcę tylko jednemu ze wspomnianych miejsc, a to dla wielkiego Polaka, który tam, w majątku swojego dziadka, na świat był przyszedł.
Nazywał się Henryk Sienkiewicz – pisarz, laureat Nagrody Nobla, którą członkowie szacownej Akademii przyznali mu za całokształt twórczości w roku 1905. Jego książki przetłumaczono na ponad 40 języków świata ale czy świat odczytał wszystkie zawarte w nich intencje pisarza, całego zawartego w nich ducha? Według mnie, to jest pytanie z natury tych – „czy syty może zrozumieć głodnego”? Sienkiewicz tworzył, kiedy Polski nie było na mapie świata, kiedy trzy europejskie mocarstwa robiły wiele, by całkowicie wymazać polskiego ducha z przestrzeni istnienia. Pisał ku pokrzepieniu upadającej wiary Rodaków w możliwość odrodzenia się Ojczyzny. Pisał, wreszcie, żeby przypomnieć o powinnościach wobec Niej. Sęk w tym, że Polacy, to naród indywidualistów i każdy po swojemu rozumie to, co dla Polski jest najlepsze. I tak jest do dziś. Czy dobrze to, czy źle – każdy z nas musi odpowiedzieć sobie sam.
Na muzea poświęcone pamięci Henryka Sienkiewicza trafiłem w kilku miejscach Polski. Istnienie tego w Woli Okrzejskiej jest zasługą, pozytywistycznego wręcz, uporu państwa Cybulskich, którzy „wbrew całemu światu” doprowadzili do jego otwarcia.
Przemierzając Ziemię Świętokrzyską odwiedziłem posiadłość w Oblęgorku, na którą zrzucili się Rodacy z trzech zaborów i podarowali pisarzowi w 1900 roku, na jubileusz 25-lecia twórczości. W tamtejszym dworku Sienkiewicz pobywał jedynie latem ze względu na niedogodny (albo wręcz niemożliwy) dojazd i dokuczliwe zimno panujące tam w pozostałych porach roku. Po wojnie spadkobiercy Sienkiewicza przekazali budynek wraz z parkiem państwu polskiemu na cele muzealne.
W „Potopie” Sienkiewicz opisał dwóch Radziwiłłów. Księcia Janusza, który mniemając, iż kraj przed rujnacją wojenną chroni, zdradziecki układ ze Szwedem zawarł i księcia Bogusława, który bez skrupułów jeno swojego interesu patrzył. Sto lat po nich zadziwiał świat (i to po stokroć!) kolejny przedstawiciel tego magnackiego, litewskiego rodu – Karol Stanisław Radziwiłł zwany Panie Kochanku. Powiadają, że szlachectwo szczególnie zobowiązuje do szlachetnego życia wedle szlachetnych zasad ale to, co wyczyniał Panie Kochanku było wprost „praciwpałożne”. Może to wszystko sprawka klimatu…?
Cześć Włóczykije!
KARTECZKI Z WYCIECZKI
JAK PAN PISZCZAŁŁO PISTOLETEM ALFABETU UCZYŁ – BIAŁA PODLASKA, JABŁECZNA, ROMANÓW
Podziękowania za muzykę dla Karola Krusia oraz zespołu White Garden
produkcja
maxlook.pl
biuro@pljestok.pl
2021
Copyright © 2021 by MAX LOOK Michał Łukaszyk
#WolaOkrzejska #HenrykSienkiewicz #plenerywWoliOkrzejskiej #BiałaPodlaska #KrzysztofRadziwiłłSierotka #pałacRadziwłłówwBiałejPodlaskiej #muzeumikonwBiałejPodlaskiej #klasztorprawosławnywJabłecznej #RomanówKraszewskich #JózefIgnacyKraszewski